واکنش هوا و بخار آمونیاک
شاخه اصلی هوای خروجی از کمپرسور هوا، به عنوان هوای فرآیندی جهت اندازهگیری دبی از یک ونچوری عبور داده میشود و سپس وارد میکسر میشود. این ونچوری دبی هوا را اندازهگیری می کند و با توجه به مقدار نسبت هوا به آمونیاک، فرمانی به شیر کنترل دبی آمونیاک ارسال میشود تا این شیر کنترل مقدار آمونیاک را تنظیم کند.
نسبت جرمی آمونیاک به هوای فیلتر شده (هوای خشک) در شرایط نرمال ۱ به ۱۰ میباشد.
آمونیاک از وسط و هوا از پایین وارد میکسرMA 3101 میشود. شکل ظاهری میکسر مانند یک مخروط ناقص وارونه است، که چندین ردیف پره با زوایای مختلف در آن تعبیه شده است تا به هوا یک حالت چرخش بدهد تا بتواند آمونیاک ورودی را کاملاً در خود مخلوط نماید و مخلوط به صورت همگن باشد.
مخلوط همگن هوا و آمونیاک دارای شرایط فشار 38/5 کیلوگرم بر سانتی متر مربع و دمای C۲۱۴ میباشد که بلافاصله به درون راکتور هدایت میشود. در محل ورودی گاز (مخلوط آمونیاک و هوای خشک) به راکتور یک منبسط کننده داریم که سرعت مخلوط را به شدت کاهش میدهد.
علت تنظیم سرعت گاز در راکتور دو مورد میباشد که عبارتند از:
الف- تلاطم لازم جهت نفوذ کامل گاز در کاتالیست وجود داشته باشد.
ب- زمان برخورد کافی برای تولید مونوکسید نیتروژن وجود داشته باشد.
اگر سرعت گاز ورودی به راکتور کم باشد، زمان کافی برای انجام واکنش وجود خواهد داشت. اما در صورت کم بودن سرعت گاز در هنگام ورود به راکتور، یک مشکل به وجود میآید که زمان اقامت گاز در راکتور زیاد می شود و باعث تجزیة آمونیاک به نیتروژن و هیدروژن میشود که با حضور اکسیژن موجود در هوا واکنش تولید آب صورت می گیرد و حرارت بسیار زیادی ایجاد می کند و مشکلات عدیدهای را به دنبال دارد.
برعکس اگر سرعت گاز زیاد باشد، تلاطم لازم جهت نفوذ گاز در کاتالیست وجود دارد اما آمونیاک واکنش نمی دهد و به هدر میرود. ضمن اینکه به دلیل سرعت بالا فرسایش پلاتینها بیشتر می شود و راندمان کاهش مییابد. بنابراین تنظیم سرعت گاز (واکنشگرها) در راکتور بسیار اهمیت دارد.
در ساختمان راکتور، پس از منبسط کننده که به صورت یک مخروط ناقص و وارونه است بلافاصله یک صفحه مشبک داریم که توزیع کننده نامیده میشود و وظیفه آن توزیع یکنواخت جریان ورودی روی سطوح پلاتینها میباشد.
http://marcolmmm06162.blogstival.com/14998736/